...ασήκωτη η φωνή της σιωπής...

14 Ιανουαρίου 2010

Όνειρο...


Οι στάλες της βροχής σαν πέφτουν
στο φως του φεγγαριού
ζωγραφίζουν τη μορφή σου
παλληκάρι του παραμυθιού…

Κρυφά μπαίνεις στα όνειρά μου
χρώματα να τα γεμίσεις
και στην φτωχή καρδιά μου
κλειδί αγάπης να δωρίσεις …



7 Ιανουαρίου 2010

Δακρύζει η ανατολή...

Του έρωτα τα μυστικά
ξόρκισα ένα βράδυ
Τις εξηγήσεις των χρησμών
σκόρπισα στα πελάγη

Μάζεψα τις σαϊτιές
της αστραπής μωρό μου
και κέντησα τις πληγές
με φόβο στο πηγαιμό μου

Το δέος πήρα της βροντής
και πότισα τα λάθη
Ανθίσανε οι ενοχές
και πνίξανε τα πάθη

Κοιμάται τ’όνειρο γλυκά
μέσα στα βλέφαρα σου,
ξύπνα δακρύζει η ανατολή
χωρίς το άγγιγμα σου…