...ασήκωτη η φωνή της σιωπής...

25 Φεβρουαρίου 2011

η μόνη Αλήθεια ΕΣΥ...



Ζω στην αγκαλιά της φυγής

έγινε πια ο φόβος, αδελφός

κι αυτός ο ιστός της προσμονής

έγινε δρόμος στης αλήθειας το φως...




Ο δρόμος είναι μακρύς
κι ο σταυρός του εγώ βαρύς
μάχεται το είναι, 
την καρδιά και το νου
αναζητώντας της ζωής την ουσία,
μα της ψυχής η αλήθεια
είναι, στο δρόμο για το...
...ΦΩΣ...

Φως και πάλι φως η ψυχή που μάχεται...
(Οδυσ. Ελύτης)



21 Φεβρουαρίου 2011

Τη νύχτα αυτή

Παίρνω τη σκόνη να ζωγραφίσω στο χιόνι
όσα αχόρταγα κατάπιε η σιωπή,
τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει
ο άνεμος λυτρώνει τα χνάρια της φυγής... 


Τα λόγια μοιράζουν ονείρων συγχωροχάρτια
το χρόνο δικάζουν σε χαμένη "φυλακή",
μα οι καρδιές αφήνουν τα δικά τους χνάρια
σε μια ιστορία γραμμένη δίχως λογική…

Αν οι αλήθειες σκοτώνουν σαν σφαίρες
καρδιές διψασμένες για αγάπη - φωτιά,
ολοένα κάτι πεθαίνει και κάτι αέναα
γεννιέται και θεριεύει
γυρεύοντας τη δική του αγκαλιά…

Σύντροφος ο πόνος, πιστός στο χρόνο
γέρνω με νάζι και τον κερνώ γλυκό φιλί
τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει
ο άνεμος στεγνώνει το δάκρυ της ψυχής…