...ασήκωτη η φωνή της σιωπής...

6 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...


Πρακτικά σαφώς και ο χρόνος έχει το προνόμιο 
ή το ελλάτωμα να μετριέται με κλίμακες,
όμως η αίσθηση που δημιουργεί ή αφήνει, 
τις περισσότερες φορές 
δεν συνάδει με την πραγματικότητα του...
Αφορμή αυτής μου της σκέψης, 
η συνειδητοποίηση οτι έχω έξι μήνες να γράψω στο blog μου...
Ένιωσα περιέργα, αφού αισθανόμουν 
πολύ πιο μικρό το αυτό χρονικό διάστημα...
Ωστόσο όμως και σκεπτόμενη ταυτόχρονα 
τα όσα έχουν διαδραμματιστεί στο εν λόγω χρονικό διάστημα,
τότε αυτό μου φάνηκε ένας αιώνας...
κι όμως πρόκειται για τους ίδιους έξι μήνες...
.............................................................................................................

Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά...

κι ότι κι αν συμβαίνει, είτε σε γενικό είτε σε προσωπικό επίπεδο... 
είναι μαθήματα ζωής, στα οποία αν αφεθούμαι να εκπαιδευτούμαι, 
θα βγούμαι καλύτεροι και δυνατότεροι...

...ΟΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ...

Απολαμβάνοντας όλα όσα ερεθίζουν τις κεραίες του μυαλού μου,
προσπαθώντας να αναγεννιέμαι από κάθε τι 
παλεύει να εξοντώσει την ψυχή μου...
κλείνω το μάτι με ικανοποίηση...
σ΄ότι ενεργοποιεί τις αισθήσεις και τα αισθήματα μου 
και το ευχαριστώ που με βοηθά να βιώνω τη ζωή μου...

Καλώς  σας  ξαναβρίσκω...!!!