Το άρωμα της ψυχής σου...

Πολύ απλά, σε χρειάζομαι.

Δεν μπορώ να κουβαλήσω μόνη μου την άνοιξη.

Σε νοσταλγώ...Μου 'ρχεται πότε πότε το άρωμα της ψυχής σου

και νομίζω πως έφτασε η άνοιξη.

Περίμενέ με. Θα 'ρθω. Κάποτε θα 'ρθω.

Και πάψε να μου λες πια πως θα 'ναι αργά και δε θα μ' αναγνωρίσεις.

Είμαι ντυμένη πάντα με τ' όνειρό σου...

" Αλκκυόνη Παπαδάκη"