Παίρνω τη σκόνη να ζωγραφίσω στο χιόνι
όσα αχόρταγα κατάπιε η σιωπή,
τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει
ο άνεμος λυτρώνει τα χνάρια της φυγής...
Τα λόγια μοιράζουν ονείρων συγχωροχάρτια
όσα αχόρταγα κατάπιε η σιωπή,
τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει
ο άνεμος λυτρώνει τα χνάρια της φυγής...
Τα λόγια μοιράζουν ονείρων συγχωροχάρτια
το χρόνο δικάζουν σε χαμένη "φυλακή",
μα οι καρδιές αφήνουν τα δικά τους χνάρια
μα οι καρδιές αφήνουν τα δικά τους χνάρια
σε μια ιστορία γραμμένη δίχως λογική…
Αν οι αλήθειες σκοτώνουν σαν σφαίρες
καρδιές διψασμένες για αγάπη - φωτιά,
ολοένα κάτι πεθαίνει και κάτι αέναα
γεννιέται και θεριεύει
γυρεύοντας τη δική του αγκαλιά…
Σύντροφος ο πόνος, πιστός στο χρόνο
γέρνω με νάζι και τον κερνώ γλυκό φιλί
τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει
ο άνεμος στεγνώνει το δάκρυ της ψυχής…
3 σχόλια:
ομολογώ πως είχα καιρό να επισκεφτώ το ιστολόγιό σου φίλη Στέλλα... απολογούμαι... καθώς 'η νύχτα αυτή' με... μάλωσε! ήταν υπέροχη! Καλησπέρα!
αγαπημένε μου Νημερτή...χαίρομαι που αφέθηκες να ταξιδέψεις μια ακόμη φορά στο ιστολόγιο μου!!!
Όμως επέτρεψε μου να διευκρινίσω... "η νύχτα αυτή" δεν μαλώνει..."η νύχτα αυτή" αγκαλιάζει...! :)
Καλέ μου φίλε, εύχομαι να έχεις μια υπέροχη μέρα!!!
Καλή συνέχεια σ' ότι κάνεις!!!
Σου αφήνω ένα φιλί :)
Δημοσίευση σχολίου