Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...

Πρακτικά σαφώς και ο χρόνος έχει το προνόμιο 

ή το ελλάτωμα να μετριέται με κλίμακες,

όμως η αίσθηση που δημιουργεί ή αφήνει, 

τις περισσότερες φορές 

δεν συνάδει με την πραγματικότητα του...

Αφορμή αυτής μου της σκέψης, 

η συνειδητοποίηση οτι έχω έξι μήνες να γράψω στο blog μου...

Ένιωσα περιέργα, αφού αισθανόμουν 

πολύ πιο μικρό το αυτό χρονικό διάστημα...

Ωστόσο όμως και σκεπτόμενη ταυτόχρονα 

τα όσα έχουν διαδραμματιστεί στο εν λόγω χρονικό διάστημα,

τότε αυτό μου φάνηκε ένας αιώνας...

κι όμως πρόκειται για τους ίδιους έξι μήνες...

.............................................................................................................

Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά...

κι ότι κι αν συμβαίνει, είτε σε γενικό είτε σε προσωπικό επίπεδο... 

είναι μαθήματα ζωής, στα οποία αν αφεθούμαι να εκπαιδευτούμαι, 

θα βγούμαι καλύτεροι και δυνατότεροι...

...ΟΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ...

Απολαμβάνοντας όλα όσα ερεθίζουν τις κεραίες του μυαλού μου,

προσπαθώντας να αναγεννιέμαι από κάθε τι 

παλεύει να εξοντώσει την ψυχή μου...

κλείνω το μάτι με ικανοποίηση...

σ΄ότι ενεργοποιεί τις αισθήσεις και τα αισθήματα μου 

και το ευχαριστώ που με βοηθά να βιώνω τη ζωή μου...

Καλώς  σας  ξαναβρίσκω...!!!

η μόνη Αλήθεια ΕΣΥ...

Ζω στην αγκαλιά της φυγής

έγινε πια ο φόβος, αδελφός

κι αυτός ο ιστός της προσμονής

έγινε δρόμος στης αλήθειας το φως...

Ο δρόμος είναι μακρύς

κι ο σταυρός του εγώ βαρύς

μάχεται το είναι, 

την καρδιά και το νου

αναζητώντας της ζωής την ουσία,

μα της ψυχής η αλήθεια

είναι, στο δρόμο για το...

...ΦΩΣ...

Φως και πάλι φως η ψυχή που μάχεται...

(Οδυσ. Ελύτης)

Τη νύχτα αυτή

Παίρνω τη σκόνη να ζωγραφίσω στο χιόνι
όσα αχόρταγα κατάπιε η σιωπή,
τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει
ο άνεμος λυτρώνει τα χνάρια της φυγής... 


Τα λόγια μοιράζουν ονείρων συγχωροχάρτια

το χρόνο δικάζουν σε χαμένη "φυλακή",
μα οι καρδιές αφήνουν τα δικά τους χνάρια

σε μια ιστορία γραμμένη δίχως λογική…

Αν οι αλήθειες σκοτώνουν σαν σφαίρες

καρδιές διψασμένες για αγάπη - φωτιά,

ολοένα κάτι πεθαίνει και κάτι αέναα

γεννιέται και θεριεύει

γυρεύοντας τη δική του αγκαλιά…

Σύντροφος ο πόνος, πιστός στο χρόνο

γέρνω με νάζι και τον κερνώ γλυκό φιλί

τη νύχτα αυτή που κανείς δεν θυμώνει

ο άνεμος στεγνώνει το δάκρυ της ψυχής…

Σαν του Αντίο το φιλί....

Η στιγμή περνά... 

σαν τον αγέρα,

ποτέ δεν ξέρω 

πούθε έρχεται,

προς τα που με πάει...

φίλος δεν πιάνεται...

Η μέρα κυλά...

ποτίζοντας τις στιγμές

άλλοτε γλυκό,

άλλοτε στυφό κρασί,

μα ποτέ δεν στέκεται

δεν προλαβαίνω 

να της συστηθώ...

Η ζωή περνά...

σαν ένα ταξίδι

που λαχταρώ,

αναζητώντας μιαν Ιθάκη

κι ας μην ξέρω αν όντως

αυτό είναι που επιθυμώ...

Αλήθεια... ποιος είναι 

ο τελικός προορισμός...;;;

κι είναι μόνο αυτός...;;;

Μα την αλήθεια,

εκεί είναι όλη η αξία...;;;

Κάποια πράγματα

δεν έχουν μία και μόνη απάντηση...

Απολαμβάνω κάθε διαδρομή

σ' ανατολή...σε δύση...

στης καρδιάς μου τα στενά,

στου νου μου το λαβύρινθο,

στους τόπους του εαυτού μου,

στους τόπους των άλλων...

Μαγεύομαι...

στης ετερότητας την πανήγυρη...

γιατί σε γνώρισα και με γνώρισες,

σ' αγάπησα και μ' αγάπησες...

Ω άνθρωπε! όταν γνωρίζεις

κι αγαπάς τον εαυτό σου...

πως αλλάζει η κάθε στιγμή...

η κάθε μέρα...η ζωή...

κι η Αγάπη δεν είναι πια λαγνεία...

Γι' αυτό μπορώ να ονειρεύομαι...

μιαν Ιθάκη...έναν ουρανό...

...της Ιθάκης μου τον ουρανό...

Τ' όνειρο δεν γνωρίζει από χρόνο,

σαν τον πλακούντα

θρέφει πάντα τις στιγμές...

Κι αν έχασα κάποιες χαραυγές... 

κι αν τελειώνει ο χρόνος μου...

έχει και κάτι δειλινά η ζωή

να σου λιγώνεται η ψυχή...

Η ζωή περνά...

μα αυτό το ταξίδι

ξέρω πως τελικά δεν χάνεται,

αν έτσι το επιλέξεις...

Σ' όλη μας τη ζωή

η κάθε στιγμή

σαν του Αντίο το φιλί...

Τα Όνειρα που Χτίζονται - Λάμπρος Καρελάς

Όταν τα όνειρα αναζητούν θέα...
απ' του μυαλού τη φυλακή,
δώσ' τους ανάσα για φυγή
πιάσε τα απ'το χέρι και βάδισε παρέα...

------------------------------------------------

"Τα όνειρα που χτίζονται κι αντέχουνε στο χρόνο
υφαίνονται με πόνο, χωρίς αναπνοή...
Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας μα τόσο γλυκός
είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς..."

Στίχοι - Μουσική : ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ

Ερμηνεία - Διασκευή : Λάμπρος Καρελάς

Αφιερωμένο σ' όλους αυτούς που ακόμα
κάνουν όνειρα , παλεύοντας γι' αυτά,

χωρίς να λογαριάζουν τον σκληρό αγώνα, 

και ξέροντας πως τα όνειρα

δεν...διαπραγματεύονται...

Δημήτρης Νίκου ~ Ποίηση

Όταν τη Ζωή τη βλέπεις με τα Μάτια της Ψυχής...
........................................­........................................­....
Κι αυτή η Άγια σιωπή...
ω, εκείνη μόνο μου αρκεί...!!!

Ποίηση:Δημήτρης Νίκου
Μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου - 12 O'clock 

Μαζί ~ Αλκυόνη Παπαδάκη

Μαζί...
γιατί μόνο έτσι μπορούν όλα να είναι
πιο ανάλαφρα...
πιο ανεκτά...
ΜΑΖΙ...
αυτή είναι η λεξούλα μου η...
...ΜΑΓΙΚΗ...!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
να έχουμε!!! 
Ευχόμενη η ψυχή μας 
να είναι πάντα γεμάτη!!!
Χρόνια Πολλά